| Rodzina: | Bobowate (Fabaceae) |
| Inne nazwy: | Jedwabne drzewo |
| Synonimy: | Acacia julibrissin (Durazz.) Willd., Acacia nemu Willd., Albizia nemu (Willd.) Benth., Albizzia julibrissin Durazz. (orth.var.), Feuilleea julibrissin (Durazz.) Kuntze, Mimosa julibrissin (Durazz.) Scop., Sericandra julibrissin (Durazz.) Raf. |
| Występowanie: | Azja |
Albicja pochodzi ze słonecznych, piaszczystych dolin oraz suchych równin Azji. Jest drzewem szybko rosnącym i relatywnie krótko żyjącym. Albicja, nazywana także jedwabnym drzewem, dorasta do 5-12 metrów wysokości. Liście, podobne do paproci, mają 20-50 cm długości. Roślina składa je na noc oraz w czasie deszczu. Wygląda wtedy jak by spała, stąd jej japońska nazwa „śpiące drzewo”.
Niezwykle ozdobne są również, przypominające pompony, kwiaty. Swym zapachem przyciągają pszczoły, motyle oraz kolibry. Owocem są strąki długości od 12 do 20 cm. Nasiona drzewa jedwabnego mają nieprzepuszczalną osłonkę, która pozwala im bardzo długo zachować żywotność. Albicja należy do rodziny bobowatych i, podobnie jak inne rośliny z tej rodziny, żyje w symbiozie z bakteriami brodawkowymi, umożliwiającymi pobieranie azotu z powietrza.
Medycyna:
Albicję stosuje się między innymi dla poprawy pamięci, przy leczeniu bezsenności, jako środek uspokajający, moczopędny. Zewnętrznie albicja używana jest do opatrywania ran i obrzęków.
Kuchnia:
Suszone liście są substytutem herbaty a gotowane kwiaty jedzone jako warzywo.
Inne zastosowania:
Drewno wykorzystywane jest do produkcji mebli.