| Rodzina: | Magnoliowate (Magnoliaceae) |
| Występowanie: | Pochodzi z Ameryki Północnej. Często sadzony w Europie. |
Nazwę swą gatunek ten zawdzięcza niezwykłemu kształtowi kwiatów, podobnych do tulipanów. Kwiaty są zółtozielone, z pomarańczowymi plamami w pobliżu nasady. Równie ciekawe są liście tulipanowca, o charakterystycznym kształcie, jesienią przebarwiające się na intensywnie żółty kolor. Drzewo pochodzi z południowo-wschodniej Ameryki Północnej, gdzie rośnie w dolinach rzek i na wilgotnych zboczach gór. W swojej ojczyźnie osiąga wysokość nawet do 60 m, u nas do 20-25 m. Żyje przeważnie 200-250 lat, najstarsze ponad 300 lat.
Tulipanowiec został przywieziony do Europy już w 1663 roku. Ze względu na oryginalne liście i kwiaty chętnie był sadzony w parkach. Wiele starszych okazów możemy spotkać także w polskich parkach i ogrodach. Najstarszy w Polsce tulipanowiec amerykański rośnie w miejscowości Pożarowo (wieś w województwie wielkopolskim). Ma ponad 200 lat, obwód 439 cm i wysokość 26 m. Największa kolekcja tulipanowców i magnolii znajduje się w Arboretum Kórnickim. Tulipanowiec jest bliskim kuzynem magnolii, należy do rodziny magnoliowatych (Magnoliaceae).
Zastosowania:
Tulipanowiec amerykański jest ważną rośliną miododajną. Jego nasiona są chętnie jedzone przez wiewiórki, myszy i wiele gatunków ptaków. Z pni tulipanowców Indianie wyrabiali kanoe. Drewno służy także do wyrobu mebli, instrumentów muzycznych. Korzeń jest stosowany w Ameryce jako dodatek smakowy do niektórych gatunków piwa. Kora ma nieco gorzkawy, aromatyczny smak. Zielona, surowa kora była żuta jako afrodyzjak.