Ogórek pachnący (Sicana odorifera)

Ogórek pachnący (Sicana odorifera)

Ogórek pachnący należy do rodziny dyniowatych (Cucurbitaceae) i jest bardzo dalekim krewnym, popularnego w naszych sklepach, ogórka siewnego. Swoją sławę zawdzięcza aromatycznym owocom i kwiatom. Dojrzałe owoce ogórka pachnącego używane są jako naturalne odświeżacze powietrza. Ogórek pachnący nie jest znany na wolności, ale niewątpliwie pochodzi z tropikalnych nizin Ameryki Południowej.

To szybko rosnące pnącze o długości 9-15 metrów jest rośliną wieloletnią. W zimniejszych regionach może być uprawiane jako roślina jednoroczna. Ma duże, pokryte włoskami liście, które osiągają szerokość 30 cm. Białe lub żółte kwiaty mają średnicę około 2 cm (męskie) lub około 5 cm (żeńskie). Utrzymują się przez kilka dni, zmieniając w tym czasie kolor z żółtego na pomarańczowy lub różowo-pomarańczowy. Gładkie, błyszczące owoce osiągają długość 30-60 cm i szerokość 7-11 cm. Mogę przybierać różne kolory: ciemnopurpurowy, czarny, kasztanowy, pomarańczowo-czerwony. Dojrzały owoc, tuż pod skórką, ma soczysty miąższ grubości 2 cm, o słodkim zapachu, koloru żółtego lub pomarańczowego. Środek owoców wypełnia miękki miąższ wraz z wieloma brązowymi nasionami, o długości 16 mm.

Zastosowania:
Obecnie uprawiany jest w Wenezueli i Brazylii jako roślina ozdobna, a na Kubie, Portoryko i w Meksyku dla owoców. Zapach owoców i kwiatów można porównać do połączenia melona i brzoskwinią. Owoce, umieszczane w szafkach, służą do aromatyzowania pościeli ubrań. Mówi się, że ich zapach odstrasza mole. Owoce powieszone w pomieszczeniu rozsiewają przyjemną woń. Umieszcza się je również na kościelnym ołtarzu podczas Wielkiego Tygodnia.
Młode owoce spożywa się ugotowane jako warzywo lub w zupach. W niektórych regionach miąższ dojrzałych owoców jest używany do przyrządzania słodkich napojów oraz dżemów i innych przetworów. Owoce pozostaną w dobrym stanie nawet przez kilka miesięcy, o ile są przechowywane w suchym miejscu z dala od słońca. Nasiona zawierają 39% oleju i 25% protein.